Co by było, gdybyś utknął w pajęczynie?
Wielu z nas cierpi na arachnofobię – lęk przed pająkami. To nie dziwi, w końcu pająki nie należą do najprzyjemniejszych stworzeń.
A drapieżny i niezwykły sposób zdobywania pożywienia już w ogóle przeraża.
Pajęczyna to białko, wzbogacone glicyną, alaniną i seryną. Wewnątrz gruczołu przędnego ma postać płynną.
Podczas wydzielania poprzez liczne kanaliki przędne, dochodzi do zmiany struktury białka, w wyniku czego twardnieje ono w formie cienkich nici o grubości kilku mikrometrów.
Pajęczyna spełnia kilka funkcji. Na przykład, pająk wykorzystuje ją jako środek transportu między drzewami albo gałęziami.
Podczas okresu godowego samce przyczepiają do pajęczyny samicy własne nici. Rytmicznie uderzając o jedwabne włókna, informują potencjalną partnerkę o swoich zamiarach.
A kiedy przychodzi czas wylęgu potomstwa, z pajęczej wydzieliny budowane są kokony dla maluchów.
W swojej norce pająki oplatają ścianki pajęczyną, tworząc mikroklimat do wylęgu potomstwa.
Pajęczyny używają również do chwytania ofiar, którą pająki zabijają swoim jadem.
W strukturze pajęczyny można dostrzec określony schemat. Rozpoczynając od części zewnętrznej, pająk tworzy kręgi, stopniowo przesuwając się ku środkowi.
Zadziwiające jest to, że bez żadnych przyrządów, utrzymuje on jednakową odległość między każdym kręgiem.
Pająki nie przyklejają się do swojej pajęczyny dzięki charakterystycznym włoskom na łapkach, są one pokryte specjalną substancją, która osłabia właściwości klejące kleju na pajęczynie.
A teraz wyobraźmy sobie, gdyby pająki nie były małe, ale, na przykład, takie jak nieduża… szafa, albo jeszcze większe!
Co stanie się z człowiekiem, któremu zdarzyłoby się utknąć w pajęczynie? Być może, czeka cię taki sam los, jak pozostałe jego ofiary i od razu cię zje.
A być może, pająk postanowi przedłużyć sobie przyjemność i pomarynować cię w swojej pajęczynie, aż zrobisz się smaczniejszy.
I absolutnie nie ma sensu błagać pająka o litość, robić maślane oczy albo płakać. Nie zrobi to na nim żadnego wrażenia.
Jak już dobrze się zamarynujesz, on cię zje. Ale nie w całości, tylko twoje najbardziej apetyczne części. Resztę wyrzuci.
A może zdarzyć się i tak, że cię wypuści. Ale tylko wtedy, jeżeli będziesz wydzielał ostry, nieprzyjemny zapach.
Zapamiętaj ten lajfhak, w końcu pająki to smakosze i nie lubią, kiedy ich ofiara wydziela z siebie odór.
I w ogóle nie masz co się martwić, przecież to tylko fantazja, a spotkanie z tak ogromnym pająkiem raczej nie jest możliwe.
Tak w ogóle, pająki nie zostały do końca zbadane. Ale jesteśmy przekonani, że nie są aż takie straszne, jak może się wydawać na pierwszy rzut oka.
A najważniejsze, to pamiętaj, żeby nie krzywdzić pająków. Mają do tego fenomenalną pamięć. Dlatego ze swoimi rozmiarami bez żadnego problemu cię ukarze.
I na koniec kilka porad, jak pokonać lęk przed pająkami i się z nimi zaprzyjaźnić. Pod warunkiem, oczywiście, że pająk nie jest jadowity. Bo jeżeli będzie jadowity, to wasza przyjaźń szybko się skończy.
Zmuś się do tego, żeby popatrzeć na pająka. Spójrz mu w oczy. Postaraj się do niego uśmiechnąć.
Spędź trochę czasu w towarzystwie pająków. Weź pająka na ręce i trochę potrzymaj.
A jeżeli to nie pomogło, to zwróć się do psychologa.
