Dlaczego zapominamy o naszych snach?
Masz wszystko: żółte Lamborghini, szwajcarskie konto bankowe, willę na Seszelach, gdzie leżysz obok pięknej modelki i słuchasz dźwięku oceanu…
I nagle dzwoni budzik, a ty zdajesz sobie sprawę, że to tylko sen.
Jak wiecie, jedna trzecia naszego życia jest we śnie, a marzenia zajmują znaczną część tego czasu, co widzi absolutnie każdy.
Nawiasem mówiąc, naukowcy twierdzą, że zdrowi ludzie zwykle mają czarno-białe sny. Jeśli często masz kolorowe sny, może to być oznaką zaburzenia psychicznego i schizofrenii.
Sny osób niewidomych od urodzenia składają się z dźwięków, zapachów i wrażeń dotykowych.
Dlaczego, w większości przypadków, nie pamiętamy naszych snów?Odpowiedź na to pytanie można znaleźć poprzez zrozumienie fizjologii procesu snu u człowieka.
Kiedy zasypiasz, nie wszystkie obszary mózgu „natychmiast zasypiają”. Jednym z ostatnich do spania jest twój hipokamp, sparowana struktura układu limbicznego mózgu. Hipokamp jest zaangażowany w mechanizm powstawania pamięci i jest odpowiedzialny za przejście pamięci krótkotrwałej do pamięci długotrwałej.
Aby hipokamp poprawnie działał, receptory w korze mózgowej muszą zapisywać i analizować otrzymane dane.
W wolnej fazie snu neurony hipokampa są podekscytowane – wywołują emocje i wspomnienia, organizują je i wysyłają do kory mózgowej. W odpowiedzi na takie sygnały hipokampa, neurony kory są wzbudzane.
Jednak w fazie szybkiego ruchu gałek ocznych, która odpowiada za 80% wszystkich ludzkich snów, neurony kory nowej nie reagują na sygnały z hipokampa i pamięć nie występuje.
Osoba widzi najjaśniejsze sny na etapie szybkiego snu, kiedy poziom neuroprzekaźnika acetylocholiny, który jest odpowiedzialny za przekazywanie impulsów mózgowych, wzrasta do tego samego poziomu, co w przypadku czuwania. Problem polega jednak na tym, że w tym czasie poziom norepinefryny hormonu mózgu, który jest odpowiedzialny za zachowanie wspomnień, jest znacznie zmniejszony.
Po przebudzeniu mózg potrzebuje co najmniej dwóch minut, aby hipokamp zaczął przekształcać pamięć krótkotrwałą w pamięć długotrwałą. I w tym czasie sen, który wciąż tkwi w pamięci krótkotrwałej, znika, a zatem rano nie pamięta się nocnych sztuczek umysłu.
Chociaż możesz spróbować zapamiętać sen, który ci się podoba: po tym jak się obudzisz, miej zamknięte oczy, nie ruszaj się i odtwarzaj wspomnienie snu, dopóki twój hipokamp nie będzie w stanie go zachować.
Ale jeśli obudzisz się w środku przyjemnego snu i wrócisz, aby go obejrzeć, nie odniesiesz sukcesu – mózg przetworzy zupełnie inne informacje.
Przy okazji zauważono, że ludzie, którzy budzą się kilka razy w środku nocy, pamiętają swoje sny częściej niż ci, którzy nie budzą się w nocy.
I pamiętajcie, im lepszy sen, tym gorszy budzik.
