Większość ludzi uważa, że słońce jest żółte. Ale są i tacy, którzy twierdzą, że jest ono czerwone, pomarańczowe, białe, a nawet zielone.
Kto z nich ma rację? I jaki kolor ma słońce w rzeczywistości?
W rzeczywistości słońce jest białe. Dobrze to widać w kosmosie. I czasami z Ziemi. Na przykład, w jasne dni, w południe na pustyni.
I jeszcze na zajączku z lusterka. Jeżeli złapiesz lusterkiem promień słońca i skierujesz go na ścianę, to jego odbicie będzie białe.
A jeżeli na jego drodze postawimy pryzmat, to promień rozszczepi się na siedem kolorów tęczy – czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo i fioletowy.
Ale częściej Słońce z Ziemi wydaje się inne. A wszystko przez atmosferę. Docierając do atmosfery, promienie się rozpraszają.
Kolor czerwony rozprasza się najgorzej. A fioletowy – najlepiej.
Gazy atmosferyczne Ziemi rozpraszają krótkie fale niebieskie, indygo i fioletowe lepiej niż inne.
Im niżej znajduje się słońce, tym więcej zagubionych i poplątanych kolorowych promieni.
Podczas zachodu i wschodu słońce znajduje się nisko nad horyzontem. Promienie słońca padają na ziemię nie prosto, tylko pod skosem.
Czyli, im bliżej horyzontu jest słońce, tym dłuższą drogę przez warstwy atmosfery przemierzają jego promienie. I docierają nie wszystkie, tylko najdłuższe. I wtedy słońce wydaje nam się pomarańczowe albo czerwone.
Ale czasami można też zauważyć zielony promień słońca. Jednak do tego trzeba spełnić trzy warunki.
Podczas zachodu albo o świcie; w miejscu z otwartym horyzontem (step, spokojne morze); bezchmurne niebo.
No to jakiego koloru jest słońce? Z jednej strony można powiedzieć, że słońce jest białe, a z drugiej – że jest tęczowe.
A w takim razie jaki kolor tak naprawdę ma niebo?
Jeżeli patrzymy na Ziemię z kosmosu, to wokół Ziemi widać niebieską otoczkę.
A jeżeli w dzień patrzymy z Ziemi w kosmos, to widzimy niebieskie niebo. Promienie niebieskiego spektrum zaplątują się w atmosferze i nadają jej niebieski odcień.
Ale skład atmosfery, otaczającej Ziemię, nie jest jednakowy. Zmienia się w zależności od zjawisk atmosferycznych w tej części Ziemi, nad którą się znajduje. I promienie w różny sposób w tych częściach się zaplątują.
Gdzieś tam jest więcej różnych domieszek w atmosferze, a gdzieś tam mniej. Przez to, że atmosfera wszędzie jest inna, powstają różne odcienie niebieskiego koloru nieba.
Ale dlaczego chmury nie są niebieskie, tylko zazwyczaj białe albo szare?
Wszystko zależy od głębokości optycznej. Głębokość optyczna to liczba kropelek wody na drodze promieni słonecznych przez chmurę.
Jeżeli kropelek w chmurze jest dużo, ale są malutkie – chaotycznie zmieniają one kierunek światła słonecznego, ale prawie nie obniżają jego intensywności. Można powiedzieć, że biały promień maluje małe kropelki na biały kolor.
Ale jeżeli kropelki są duże i ciężkie, to pochłaniają one promienie słoneczne.
Oprócz tego, chmury rzucają na siebie nawzajem cień. I dlatego czasami białe obłoki niespodziewanie robią się czarne.
